Bezoekerscentrum Boekhoute

Het Belgische dorp Boekhoute of 'Bouchaute' had tot 1952 een vissershaven tot de Nederlanders de Braakman dicht deden met een afsluitdijk om dit stukje Zeeuws-Vlaanderen in te polderen.

Een geluk met een ongeluk, want anders stond een jaar later (bij de Watersnoodramp in Nederland) het hele Meetjesland onder water. Dit en nog veel meer is het verhaal van Bezoekerscentrum Boekhoute.

Braakman, ader van voedsel voor 't Meetjesland

Dankzij de zeegeul 'De Braakman', die het dorp met de Westerschelde verbond net tot aan de grens in Philippine, leefde Bouchaute (nu Boekhoute) van de visvangst en van de landbouw. De Boekhoutenaren hielden er de bijnaam 'vissers'  aan over en het is nog niet zo lang geleden dat de laatste visser er als hoofdberoep de brui aan gaf. Zowel in Terneuzen als in Breskens liggen nog twee schuiten met de letter BOU, het kenmerk van de Boekhoutse haven.

Lekkerste mosselen en zeevruchten ooit

De legende zegt dat de mosselen in Philippine en Boekhoute de allerbeste ooit waren, door de bijzondere omstandigheden waar ze groeiden, toen de Braakman nog een echte zee-arm was.  Nog altijd geldt het nabijgelegen Philippine als dé norm voor 'lekker mosselen smullen' in het Meetjesland en ver daarbuiten.

Burgemeester Stockman zorgde voor herinnering

Het was de laatste Boekhoutse burgemeester Edgard Stockman (overleden in 2005) voor de fusie in 1977 die prat mag gaan op het behoud van het visserserfgoed in het dorp. Tijdens de jaren '70 en '80 zorgde de verzamelwoede van de burgemeester ervoor dat mensen 'hun' erfgoed afstonden aan de gemeente en wij hebben er thans een mooi museum aan over gehouden.

Feesten!

Verder werden ook jaarlijks Gîrnaertfeesten  (garnaalfeesten) gehouden, bleven twee vissersboten nog twee generaties actief en is er nog altijd een groep gidsen en garnaalpelsters die de tradities van Boekhoute in ere houden.

Op het dorp vind je ook nog allerlei monumenten en de restanten van de sloep BOU8 die verwijzen naar het vissersverleden. En wie over de grens heen de wandelknooppunten volgt, komt zelfs terecht op de voormalige zeedijk aan de Olmendijkweg (grondgebied Terneuzen in Philippine).

Helden en (vooral) heldinnen

Deze bijzondere tip willen we jullie zeker nog meegeven: bezoek alleszins op de bovenste verdieping de tentoonstelling 'Grote Vrouwen & De Grote Oorlog' en ontdek een stuk vaderlandse geschiedenis die in Boekhoute werd geschreven.

Het Olmendijkje vlakbij de zeedijk was immers voorzien van een klein tunneltje dat smokkelaars toeliet om op gevaar van eigen leven goederen, brieven en mensen te smokkelen richting het neutrale Nederland, ondanks de aanwezigheid van 'De Dodendraad', die liep van Het Zoute tot Maastricht. 

Doornikse heldin Petit

Het waren veelal vrouwen die hierin heel bedreven waren. En onder andere de bekende Doornikse oorlogsheldin Gabriëlle Petit zou deze route meermaals gebruikt hebben. Gabriëlle Petit wordt in Brussel met een standbeeld herdacht als heldin. Ook kostte de oorlog het leven aan enkele Boekhoutse vrouwen, als dorp gaf Boekhoute procentueel het hoogste aantal vrouwen af bij het beëindigen van de Grote Oorlog. Een heel merkwaardige geschiedenis.

De oorlog in de kerk

In de Boekhoutse kerk hebben de heemkundigen en gidsen van het dorp nog meer informatie over het Boekhoute tijdens de twee wereldoorlogen verzameld en op een leuke manier tentoongesteld. Dus loop zeker ook eens de kerk in!